توت فرنگی میوه ای نافرازگرا است که به دلیل میزان تنفس بالا، مقدار آب زیاد (حدود 91 درصد)، فعالیت متابولیکی بالا و فساد سریع توسط میکروارگانیسمها از جمله کپکها و تغییرات پس از برداشت مانند نرم شدگی، زمان نگهداری کوتاهی دارد و از فساد پذیرترین محصولات باغبانی به شمار می رود. نظر به اینکه توت فرنگی در ایران در سطح تجاری تولید می شود، کاهش ضایعات و افزایش عمر انبارمانی توت فرنگی هم به لحاظ اقتصادی و هم به لحاظ فنی و مدیریتی حائز اهمیت است.  با پیشرفت روز افزون فناوری نانو در کشاورزی و پیدایش نانو ذرات ضد میکروبی و بسته بندی‌های نوین امید آن می‌رود که از ضایعات این محصول آسیب‌پذیر و باارزش کاسته شود. در این پروژه تحقیقاتی، نانو ذرات کیتوزان –پلی لاکتوگالاکتید همراه با اسانس روغنی لیمونن که دارای خواص ضدمیکروبی و ضد قارچی( فلور اصلی توت فرنگی) است، تهیه شد و ویژگی‌های این ترکیب پلیمری از نظرخصوصیات رهایش، سایز و ویژگی‌های پیوندهای نانو ذرات و ویژگی های ساختاری بررسی و بهینه شد. خواص فیزیکی و شیمیایی فیلم‌های پلیمری شامل قابلیت کشش و قابلیت نفوذ به آب ارزیابی شدند. ویژگیهای ضد میکروبی  پلیمر ساخته شده ، با آزمون انتشار در آگار توسط چاهک براساس شاخص های حساسیت به باکتری و مخمر و حداقل غلظت ممانعت کنندگی نانوذرات، بررسی شد و در بسته بندی بر پایه پلی اتیلن برای افزایش زمان ماندگاری توت فرنگی به کار رفت. آزمون‌هایی که در طی زمان نگهداری توت فرنگی (به مدت 14 روز) انجام گرفت شامل رنگ سنجی توت فرنگی‌ها، ارزیابی کیفی و افت وزن توت فرنگی‌ها، اندازه گیری مواد محلول، اندازه گیری آنتوسیانین و ویژگیهای حسی توت فرنگی‌های بسته بندی شده بود. نتایج نشان داد که پوشش میوه توت فرنگی با فیلم‌های پلیمری تهیه شده با نانو ذرات کیتوزان- پلی لاکتوگالاکتید حاوی اسانس روغنی لیمونن علاوه بر افزایش زمان ماندگاری، بر شاخصهای کیفی دیگر نظیر رنگ محصول، ویژگی‌های حسی و بافتی، افت وزن کمتر و میزان آنتوسیانین بالاتر در مقایسه با نمونه شاهد اثر مثبت قابل توجهی داشته است.  با توجه به یافته های پژوهش حاضر، میتوان فیلم پلیمری حاوی نانوذرات را به عنوان روشی ایمن و کارامد برای افزایش زمان ماندگاری و حفظ خواص کیفی و سلامتی بخش توت فرنگی معرفی کرد.