از منظر اقتصادی میکروجلبک ها می توانند از طریق تبدیل انرژی نوری و مواد کم قیمت طبیعی همانند گاز دی اکسید کربن مواد با ارزشی تولید نمایند. میکروجلبک ها در تولید غذاهای سالم، افزودنی های غذایی، رنگدانه ها، همچنین استفاده در رژیم غذایی پرورش آبزیان، و در تصفیه فاضلاب ها کاربرد دارند. طرح حاضر به عنوان اولین طرح جامع در زمینه بیوتکنولوژی ریز جلبک ها به مشکل اساسی که در توسعه و گسترش این فناوری در دنیا و طبیعتا در کشور وجود دارد، متمرکز گردیده و نتایج قابل قبولی را ارائه نمود:

امروزه جلبک دونالیلا به دلیل قابلیت بالای تولید بتاکاروتن، کاربردهای آن در صنایع غذایی، دارویی، آرایشی و کارهای تحقیقاتی نظیر مهندسی ژنتیک، مورد توجه فراوان قرار گرفته است. از این رو شناسایی بیشتر این جنس و گونه‌های پرتولید آن، بسیار سودمند خواهد بود. یکی از طرح های مربوط به این پروژه با هدف جمع‌آوری جلبک Dunaliella بومی و بررسی تنوع ژنتیکی داخل گونه Dunaliella salina صورت گرفت و تنوع ژنتیکی دونالیلا ابتدا براساس ژنS rDNA18 و سپس با استفاده از نشانگرهای AFLP مورد مطالعه قرار گرفت. در مجموع 100 ایزوله بدست آمده از نظر اندازه قطعه S rDNA18 در سه گروه مختلف از نظر مولکولی قرارگرفت.‌ در مجموع سه ایزوله که با پرایمر اختصاصی DSs‌ باندی به اندازه 750 جفت نوکلئوتید ایجاد کردند و در بررسی‌های AFLP‌ در تجزیه خوشه‌ای شبیه به ایزوله استاندارد سالینا بودند می‌توانند به عنوان گونه دونالیلا سالینا معرفی شوند. هم چنین ایزوله‌های M1، M2، M5، CH1، SH4 ،G21، G22 و Q2 اگر چه از نظر اندازه باند S rDNA18 شبیه به دونالیلا سالینا می باشند اما ممکن است متعلق به این گونه نباشند. بنابراین جهت رسیدن به نتیجه نهایی انجام توالی یابی S rDNA18و مطالعه بر روی توالی ناحیه ITS ضروری بنظر می رسد.

هدف اصلی این تحقیق طراحی و ساخت یک فتوبیوراکتور جدید با توانایی منحصر بفرد در تولید همزمان بیومس و آب شیرین، همراه با اصلاح برخی اشکالات سیستمهای رایج می باشد. نتایج حاصل نشان داد که فتوبیوراکتور جدید نسبت به سیستم های باز دارای بعضی مزایا مانند کنترل بهتر پارامتر های کشت، نرخ بالاتر انتقال جرم، توزیع بهتر نور و احتمال آلودگی کمتر می باشد. این فتوبیوراکتور نسبت به سیستم های بسته نیز دارای مزایایی مانند هزینه پایین احداث ونگهداری، عدم تجمع اکسیژن و Scale up آسان تر می باشد. مزیت منحصر بفرد این سیستم تولید آب شیرین می باشد.

جهت ارزیابی کارایی فتوبیوراکتور طراحی شده مبادرت به کشت جلبک کلرلا ولگاریس گردید. تاکید این مطالعه هدف بررسی امکان تولید جلبک کلرلا با استفاده از آب هایی با شوری بالا می باشد. از میان 5 سویه کلرلا ولگاریس یک سویه بر اساس میزان مقاومت بالاتر به شوری انتخاب و تحت شرایط معین کشت داده شد. نتایج بیانگر امکان استفاده از آبهای لب شور ایران جهت تولید بیوماس، کلروفیل، پروتئین و اسیدهای چرب امگا3، امگا6 و امگا 9 از سویه مورد آزمایش تاغلظت نمک 6 گرم در لیتر بود. می توان نتیجه گیری کرد که فتوبیوراکتور جدید را می توان به طور موفقیت آمیزی در تولید همزمان بیومس جلبک کلرلا و آب شیرین مورد استفاده قرار داد.

در مطالعه دیگری به منظور ارتقاء میزان رشد و تولید آستاگزانتین توسط هماتوکوکوس پلوویالیس، کارایی هر سه روش فتوتروفیک، میکسوتروفیک و هتروتروقیک به طور هم­زمان مورد بررسی قرار گرفت. مضافاً بر این که مطالعات رشد هتروترفیک و میکسوتروفیک هماتوکوکوس با استفاده از استات سدیم و گلوکز به عنوان منبع کربنی با غلظت 30 میلی مولار در لیتر انجام شد.نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان داد که اگر چه تولید آستاگزانتین توسط کشت هماتوکوکوس پلوویالیس در شرایط مکسوتروف نسبت به شرایط اتوتروف افزایش نداشت اما کشت این ریزجلبک در شرایط میکسوتروف می تواند بر پروفیل کاروتنوئیدی و تولید آستاگزانتین آزاد و یا استری شده تاثیر گذار باشد. همچنین برای نخستین بار نشان داده شده که افزودن گلوکز به عنوان منبع کربنی به غیر از آنچه تا کنون رایج بوده است (استات، مالونات) می تواند بر پروفیل کاروتنوئیدهای تولید شده تاثیر بسزایی داشته باشد.