اثبات قدرت و توانایی بالای ریز جلبک ها  برای تولید بیودیزل در مقیاس بزرگ می تواند به عنوان یک انقلاب در بیوتکنولوژی ریز جلبک ها در نظر گرفته شود. ریز جلبک ها در مقایسه با گیاهان، نرخ رشد بالاتر ، محتوای لیپیدی بیشتر، و نیاز به آب  کمتری دارند. ریزجلبک ها می توانند در زمین های غیر قابل کشت با استفاده از آب دریا، آبهای شور و لب شور کشت داده شوند. در میان گونه های ریز جلبک، گونه های مختلف متعلق به گونه Dunaliella پتانسیل خوبی را به عنوان منبعی برای تولید بیودیزل نشان داده اند.

در این طرح تحقیقاتی دو ایزوله ریزجلبک سبز دونالیلا سالینای استاندارد  18/19 و ایزوله­ دونالیلای بومی منطقه مهارلوی شیراز، Dunaliella sp. (M1) مورد استفاده قرار گرفتند. این  سویه ها در 5 سطح شوری مختلف 1 تا 5/3 مولار  تحت شدت های نوری μmol m ^-2 ^s-1 110 و μmol m ^-2 ^s-1 330 کشت داده شدند. با اندازه گیری غلظت بیوماس تولیدی و محتوای لیپیدی آنها تأثیر میزان شوری و شدتهای نور بالا و پایین، در میزان انباشت لیپید مورد بررسی قرار گرفت.  هر دو ایزوله ریزجلبک دونالیلا با ارائه محتوای لیپیدی بالا پتانسیل بسیار خوبی را برای تولید لیپید از خود نشان دادند. . به طوریکه تحت شرایط نور با شدت بالا و در شوری 2 مولار میزان لیپیدی تولیدی برای دو ایزوله  18/19 و M1 به ترتیب 0.9± 41 و 1.2 ± 38 درصد بدست آمد. همچنین حداکثر مقدار بازده تولید بیودیزل برای دو ایزوله  18/19 و M1  به ترتیب  برابر با % 71/29  و  % 74/26  در شدت نور بالا بدست آمد. همچنین ارزیابی خواص فیزیکی بیودیزل تولیدی نظیر چگالی، نقطه ریزش، دمای نقطه اشتعال و ویسکوزیته و عدد ستان برای سوخت های با ترکیب درصد های حجمی 2، 5، 10، 20 و 50 درصد بیودیزل-گازوئیل نشان داد که  خصوصیات فیزیکی سوخت های ترکیبی فوق در مقایسه با گازوئیل خالص مناسب تر بود.