![]() Please Wait |
دکتر رضا محمدی مدرک دکتری خود را در سال 2012 میلادی در رشته اصلاح نباتات با گرایش زیست شناسی مولکولی از دانشگاه فیلیپین-لوس بانیوس دریافت کرد. سوابق تحصیلی ایشان شامل کاردانی امور زراعی از دنشکده کشاورزی مراغه در سال 1371، کارشناسی رشته زراعت و اصلاح نباتات از دانشگاه آزاد اسلامی تبریز در سال 1375 و کارشناسی ارشد اصلاح نباتات از دانشگاه صنعتی اصفهان در سال 1380 می باشد. دکتر رضا محمدی پایان نامه دکتری خود را در موسسه بین المللی تحقیقات برنج در فیلیپین در زمینه تجزیه و تحلیل ژنتیکی و مکان یابی ژن های کمی مرتبط با تحمل تنش شوری در مرحله زایشی در برنج انجام داده است. در حال حاضر ایشان بر روی به نژادی گراسهای سردسیری چند ساله و رابطه همزیستی قارچ های اندوفایت با گراس ها فعالیت می کند.
گراس های سردسیری چند ساله نقش مهمی در کشاورزی ایفا می کنند. گراس ها در تامین علوفه دام ها، حفاظت از خاک در برابر فرسایش و کاهش بروز سیلاب ها موثر می باشند. گراس ها به دلیل داشتن ویژگی های خاص خود برای ایجاد پوشش چمنی در پارک ها و زمین های ورزشی و همچنین به عنوان گیاه زینتی در فضای سبز نیز به کار می روند. این گیاهان به محدوده وسیعی از شرایط محیطی نظیر تنش های خشکی، شوری و سرما سازگاری دارند و در شرایط مختلف آب و هوایی کشت می شوند.
ایران به لحاظ برخورداری از شرایط متنوع آب و هوایی یکی از مراکز مهم تنوع ژنتیکی گراسها در دنیا ست؛ ولی تاکنون توجه زیادی به حفاظت از این تنوع گسترده ژنتیکی و بهرهبرداری بهینه از آن نشده است. در ایران بذر اصلاح شده گراسهای چند ساله تولید نمیشود در حالی که برای احیاء پوشش گیاهی مراتع و یا احداث چراگاه مصنوعی نیاز مبرمی به بذر مناسب این گیاهان احساس می شود. بـا توجه به اهمیت این موضوع پژوهشـکده بیوتکنولوژی کشـاورزی برنامه دسـت یابی بـه ژنوتیپ های برتر گـراس هـای سردسـیری چند سـاله و معرفی ارقام اصلاح شده را بـه روش های به نـژادی کلاسیک و مولکولـی در دسـتور کار قرار داده اسـت.
بررسی پتانسیل ژنتیکی چند گونه از گراس های سردسیری چند ساله از نظر عملکرد علوفه و بذر مبتنی بر روشهای به نژادی کلاسیک و مولکولی برای معرفی ارقام مناسب علوفه ای
خانواده گندمیان یکی از بزرگترین خانواده های گیاهان گلدار با بیش از 760 جنس و 10000 گونه میباشند که در شرایط محیطی مختلف رشد می کنند. علاوه بر گیاهان زراعی، این خانواده شامل بسیاری از گونه های وحشی هستند که منابع ژنتیکی سر شاری برای پیشبرد برنامه های اصلاحی در گیاهان زراعی خویشاوند می باشند. ایران به لحاظ برخورداری از شرایط متنوع آب و هوایی یکی از مراکز مهم تنوع ژنتیکی گراسها در دنیاست؛ بطوری که بخش وسیعی از پوشش گیاهی مراتع کشور مربوط به گراسها میباشد. منابع ژنتیکی گیاهی علاوه بر نقش زیر بنایی برای تولید ارقام جدید، به عنوان منبعی از ژنهای مفید برای مقاومت به تنشهای زنده و غیر زنده و گسترش سازگاری ژنتیکی در برابر تغییرات محیطی حائز اهمیت بسزائی می باشند. فرسایش منابع مزبور امنیت غذایی در جهان را با تهدید مواجه کرده است. لذا نیاز به حفظ و به کارگیری منابع ژنتیکی گیاهی به عنوان محافظی در برابر مشکلات غیرقابل پیش بینی در آینده بر همگان آشکار می باشد. بررسی های انجام شده نشان میدهد که ظرفیت بالقوه تولید علوفه مراتع کشور پس از اصلاح و احیاء سه برابر ظرفیت فعلی آن میباشد. بنابراین برای رسیدن به این هدف نیاز مبرم به بذر گیاهان علوفه ای مرتعی می باشد، از طرفی با توجه به نیاز کشور به علوفه و وضعیت نامطلوب مراتع نیاز به برنامه های به نژادی جهت تولید بذر ارقام علوفهای با عملکرد بالا ضروری به نظر میرسد. با توجه به اینکه بیش از 55% خاک ایران در مراتع ذخیره شده است، از مهمترین پیامدهای تخریب مراتع، علاوه بر تلفات منابع ارزشمند گیاهی، فرسایش شدید خاک و بروز سیلاب های ویرانگر است. نقش و جایگاه گیاهان علوفهای به طور عام و گراسها به طور خاص در تأمین مواد پروتئینی و لبنی، حفظ حاصلخیزی خاک، حفظ پوشش گیاهی، جلوگیری از فشار بیش از حد دام بر مراتع، جلوگیری از فرسایش خاک و جاری شدن سیلابها باعث گردیده که در سطح جهانی و به ویژه در سالهای اخیر به شدت مورد توجه قرار گیرند. گراسهای سردسیری چند ساله دارای محصول علوفه زیاد، مقاوم به شرایط نامساعد محیطی و با سازگاری وسیع می باشند که برای اهداف مختلف کشاورزی و حفاظت خاک مورد کشت و کار قرار میگیرند. این گیاهان دائمی و با ریشه عمیق بوده و تحت شرایط مناسب طویلالعمر میباشند. این گیاهان قادر به استقرار و ادامه حیات در خاک های فقیر میباشند ولی اگر حاصلخیزی خاک کافی باشد، محصول خوبی تولید خواهند کرد. در ایران بذر اصلاح شده گراسهای چند ساله تولید نمیشود. در حالی که برای احیاء پوشش گیاهی مراتع و یا احداث چراگاه مصنوعی نیاز مبرمی به بذر مناسب این گیاهان احساس می شود. در اصلاح گیاهان دگرگشن بهره گیری از هتروزیس برای افزایش عملکرد از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. اغلب گراس های چند ساله دگرگرده افشان می باشند و به دلیل داشتن گلهای ریز، دورگ گیری مصنوعی در آنها مقدور نیست. بنابراین تولید ارقام جدید گراس ها از طریق تلاقی تصادفی تعداد محدودی ژنوتیپ منتخب صورت می گیرد. لذا برای دستیابی به حداکثر هتروزیس، والدین انتخاب شده بایستی تنوع ژنتیکی خوبی داشته باشند. امروزه کارایی نشانگرهای مولکولی به خوبی درک شده است، دامنه وسیعی از نشانگرهای مولکولی در دسترس می باشند. در این طرح با توجه به هدف انتخاب برای تولید ارقام علوفه ای و در دسترس بودن نتایج حاصل از مطالعات مورفولوژیکی، میزان تنوع ژنتیکی جمعیتهای گراس چند ساله با استفاده از نشانگرهای مولکولی نیز بررسی میگردند.
طرحها و پروژههای تحقیقاتی
مقالات چاپ شده در مجلات معتبر بین المللی
مقالات منتشره در مجلات علمی پژوهشی داخلی
مقالات ارائه شده در کنفرانسهای بینالمللی
مقالات منتشره در همایشهای علمی داخلی